Κατοικία στους πρόποδες του Πηλίου

Τοποθεσία: Ανακασιά, Πήλιο

Χρόνος κατασκευής: 1995-1999

Η κύρια ιδιαιτερότητα της κατοικίας από συνθετική άποψη συνδέεται κυρίως με την γεωμετρία της, την ένταξή της στο περιβάλλον και με την διαχρονική της παρουσία. Καμπύλα τοιχώματα και λιθοδομές αγκαλιάζουν το μορφικά συμβατικότερο ορθογώνιο τμήμα του κτιρίου. Η γοητευτική όμως χειρονομία της χάραξης των ελεύθερων γραμμών, είναι συχνά υποχρεωμένη, είτε να ακολουθήσει συνετότερους κατασκευαστικούς δρόμους, είτε να υπακούσει στις ορθογώνιες συνήθειες κατοίκησης.

Οι σκάλες μέσα στο σπίτι και στον έξω χώρο ανακηρύσσονται σε κυρίαρχα και προκλητικά στοιχεία ροής και κυκλοφορίας. Η κάθετη επικοινωνία αποκτά ισχύ και το κύλισμα προς τα κάτω ή το κουραστικό ανέβασμα γίνεται μια περιπέτεια.

Κομμάτια από πορσελάνινες οικογενειακές μνήμες ένθετα στις ακρολιθιές του Στεφανή και του Κώστα. Ο ευκάλυπτος και η ρίζα κουμαριάς των “Νώε”, ο πατητός έγχρωμος σοβάς, τα μασίφ σίδερα του Νικολάκη, το teak, το ψηφιδωτό του πάτερ Σεραφείμ και τα βιτρώ της κυρίας Φρόσως, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα οικείου, “μαλακού” χώρου και ιστορούν την πορεία της κατασκευής. Οι λεπτομέρειες με την ιδιαιτερότητά τους διεγείρουν την αίσθηση της αφής. Το φως και οι σκιές διακοσμούν το χώρο και το αισθητικό παιχνίδισμα διευρύνεται.

Η κεντρική ιδέα, ο σχεδιασμός, η επίβλεψη και η κατασκευή ενός κτίσματος δίνουν στον αρχιτέκτονα την μπαγκέτα του διευθυντού της ορχήστρας. Είναι προφανές όμως, πως μια ορχήστρα μόνο με επίλεκτους εκτελεστές μπορεί να έχει καλά αποτελέσματα. Η σημασία στην κάθε λεπτομέρεια και η ιδιόμορφη επίλυσή της προϋποθέτει διαθέσιμους και δημιουργικούς συνεργάτες. Η συνταγή όμως σίγουρα πετυχαίνει όταν η συνεργασία του με τους ιδιοκτήτες είναι εποικοδομητική και η δουλειά είναι ένα “δημιουργικό παιχνίδι”…