Εξοχική πηλιορείτικη κατοικία με τρεις όγκους
Τοποθεσία: Αγία Τριάδα, Πήλιο
Χρόνος κατασκευής: 2002-2006
Στις νότιες παρυφές του Πηλίου αντικρίζοντας τον Παγασητικό και συγκεκριμένα κάτω από το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας κτίστηκε η εξοχική κατοικία. Κύρια στοιχεία προβληματισμού αποτέλεσαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του φυσικού τοπίου, τα δέντρα, η θέα, η κλίση του εδάφους και ο προσανατολισμός.
Η απλότητα στο σχεδιασμό, η γεωμετρική σαφήνεια, η λειτουργικότητα των χώρων και ο διάλογος με τα στοιχεία του κτήματος οργανώνουν τα εργαλεία μιας αρχιτεκτονικής η οποία δεν αναπολεί μόνον αλλά διαχρονικά εντάσσεται στο περιβάλλον.
Η σύνθεση εκτυλίσσεται κλιμακωτά σε τρεις κύριους όγκους και ένα δευτερεύοντα μονώροφο. Μέσω της γραμμικής διάταξης και της προκύπτουσας επιθυμητής διαμπερότητας εξασφαλίζεται η μέγιστη εκμετάλλευση της θέας, ο καλύτερος δροσισμός και αερισμός του χώρου καθώς επίσης και η μέγιστη δυνατή ισοκατανομή του φωτός σε αυτόν.
Το παιχνίδι με τα ύψη και τις σκιές των όγκων αποτελεί μια ανάγνωση των λειτουργιών του εσωτερικού του κτιρίου. Η πισίνα δημιουργεί το υγρό υπόβαθρο που πατάει ο όγκος του υπογείου, στον οποίο εδράζονται οι όγκοι της κύριας κατοικίας.
Αξιοποιώντας την κλίση του οικοπέδου, στο υπόγειο – ισόγειο χωροθετείται ο ξενώνας με δύο υπνοδωμάτια, κουζίνα και τουαλέτα μαζί με τους βοηθητικούς χώρους, το μηχανοστάσιο και η δεξαμενή νερού στο κάτω επίπεδο της βεράντας. Στο ισόγειο φιλοξενείται ο χώρος της κουζίνας, της τραπεζαρίας και του κεντρικού σαλονιού που ξεχωρίζει από τους προηγούμενους, με εμφανή στέγη και μεγάλο ύψος. Στον όροφο βρίσκεται το παιδικό υπνοδωμάτιο και το κύριο υπνοδωμάτιο με τα πατάρια τους.
Στην κατασκευή χρησιμοποιήθηκαν παραδοσιακά ντόπια, φυσικά και ανακυκλούμενα υλικά που δέχονται τη φυσική φθορά του χρόνου και αναδεικνύονται με την “πατίνα” που αποκτούν με τη χρήση. Ξύλα, πέτρες, χειροποίητα μεταλλικά και ξύλινα στοιχεία, παραδοσιακές εμφανείς ξύλινες στέγες, πατώματα από δρύινες τάβλες, πλακόστρωτα, δάπεδα με πελεκητές πλάκες Πηλίου. Μεγάλα ανοίγματα στη θέα, τοξοτές οροφές, εσοχές στους τοίχους με θερμά χρώματα διαμορφώνουν έναν έντονα πλαστικό διάκοσμο που αποκτά ακόμη πιο δραματική διάσταση με τις φωτοσκιάσεις και την εισχώρηση του φωτός. Ταυτόχρονα, η σύγχρονη τεχνολογία διακριτικά συνυπάρχει και ενσωματώνεται στην αισθητική του χώρου.
